...

Afscheid en weerzien

Vorige zondag hebben was het dan zover dat Jo (de onderwijzeres, zie vorige dagboeken) definitief Papua Nieuw Guinea ging verlaten. Met een klein gevolg hebben we haar uitgeleide gedaan.

.

Maandagmorgen was het de beurt van Madelyn, onze oudste studente, zij werd weggebracht door haar ouders die een korte tijd bij haar in Amerika zullen blijven om haar wat op gang te helpen. Ze gaat studeren aan een Bijbelschool daar, ik navolging van haar oudste broer die haar twee jaar geleden al is voorgegaan. Om afscheid van haar te nemen waren zo’n beetje alle jongeren, inclusief haar twee jongere zusjes en broertje, mee gegaan naar het vliegveldje en dat was uiteraard een emotioneel en betraand afscheid. De zusjes en het broertje bleven achter en logeren bij vrienden en familie hier.

Ook vertrok Sinco voor zijn reisje naar Port Moresby...

... en niet te vergeten het gezin met de vier kinderen waar ik het hele seizoen op gepast heb twee middagen in de week. Zij gaan dus voor een jaar op verlof na 4 jaren hier te hebben gewerkt.

..

Die maandag heb ik van alles gedaan wat ik nog wilde doen voordat Manuela zou komen, en ook nog in de bibliotheek wat gewerkt. Zo ook de dinsdag.
Intussen kreeg ik een e-mailbericht van Sinco dat Manuela om een uur of 9 dinsdagochtend, veilig aangekomen was in Port Moresby.

..
Links: Aankomst in Port Moresby
Midden: Voor het hotel "Mapang"
Rechts: Vertrek naar Hoskins

Sinco was maandag al in een bepaalde zaak geweest om spullen voor de science lessen te bekijken en eventueel te bestellen. Maar dat zat hem niet mee. Misschien dat hij daar zelf nog iets over kan schrijven. (Volgende week... ik moet nu nog een presentatie maken voor het multipurposegebouw en wat websites bijwerken: deze, YOY en Malangoschool)

Woensdag was het dan zover, ook die dag stond voor mij in het teken van het welkome onthaal van onze Manuela. Wietske had me eens een paar slingers gestuurd, dus die kon ik nu ophangen, aan de buitendeur heb ik een vel papier opgehangen met “Welkom lieve Manuela” , versierd met levend groen en bloemen. Een kleine Nederlandse vlag heb ik op een bezemsteel gebonden en bij de deur bevestigd. Verder heb ik een heerlijke taart gebakken van plaatselijke appeltjes, zgn. laulau. (Was heerlijk, zo bleek later!),  lekker brood gebakken, kip ontdooid en in de marinade, enz. Tenslotte heb ik bloemen geplukt en hier en daar bloemstukjes neergezet, ook op haar logeerkamer.
Ik was mooi op tijd klaar, zodat ik zelfs nog even een uiltje kon knappen.

Daarna duurde het nog een tijd voordat het vliegtuig aan zou komen. Op een zeker moment dacht Annette dat ze een vliegtuig hoorde, wij snel in de auto, Jan en Annette gingen met me mee, maar het bleek dat het nog niet het vliegtuig was geweest.
Maar eindelijk daar kwam het vliegtuig aan, eerst vloog het over ons heen om een goede landingsinloop te maken (of uitloop?) en na enkele minuten vloog hij over de landingsbaan en maakte een perfecte landing! Goddank! Het hele vlieggebeuren blijft me altijd verbazen en fascineren, maar ik heb nog nooit zo intens een landing gade geslagen. Tenslotte, nu zat onze langverwachte dochter er in, ja, natuurlijk met haar vader, maar ja…….
Het was heerlijk om haar weer in mijn armen te hebben!

.

Thuis eerst rustig bijkomen, beetje bijpraten, er kwamen wat cadeautjes voor ons uit de koffer en daarna hebben we de inmiddels gebraden kip verorberd.

Manuela’s eerste kennismaking met het koraalrif

Donderdagmorgen gingen we mee met Tracy en haar moeder, die hier een paar weken logeert, en twee van haar dochters en een zoontje van Beulah. Begeleid door enkele inlandse vriendinnen met hun kinderen liepen we naar het strand bij het vliegveldje. De begeleiding van de inlandse vrouwen was nodig, omdat het niet altijd veilig is om als blanke vrouwen zonder man buiten de basis te lopen.
Maar het was wel heel speciaal, omdat een van deze vrouwen op het strand achter wat bomen en struikgewas een vuurtje maakte, waarop zij van alles ging bakken op de traditionele manier en ons liet proeven van plaatselijk voedsel, zoals zoete aardappel, yam, ook een knolgewas, gebakken banaan. We kregen een demonstatie hoe ze hier een zwartgeblakerde aardappel op een gemakkelijke manier van de schil ontdoen. De hete knollen werden begraven onder het zand en na een tijdje weer opgegraven. Vervolgens in het zeewater, werd de zwarte schil er gemakkelijk afgewreven. Eet smakelijk. Manuela moest wel even wennen aan die nieuwe smaken. Verder werd er een kokosnoten geopend. In een hele jonge kokosnoot werd een gaatje gemaakt en daaruit konden we het vocht opdrinken, een oudere kokosnoot werd opengemaakt (vakkundig op een boomstam stukgeslagen en daaruit konden we van het verharde vruchtvlees eten. Het was erg gezellig en op die manier kwamen we er niet aan toe om de meegenomen boterhammen op te eten.
Op die plaats was een stuk rif heel dichtbij de kust en daar heeft Manuela voor het eerst gesnorkeld, het was even wennen, maar ze vond het heel mooi! Het weer was matig, in die zin, dat de zon niet zo fel scheen, dus het was voor mijn idee niet zo mooi als anders. Ik zeg dit met reserve, want het blijft natuurlijk een wonderlijk schouwspel.

Terug van het zwemmen...

Een paar rustige dagen

Vrijdag was een dag van rust voor Manuela, zei ze aanvankelijk dat ze niet zo moe was, uiteindelijk wreekte het zich toch, dat ze een lange indrukwekkende reis waarbij ze bijna niet geslapen had, achter de rug had.  En uiteraard kostte het allemaal veel energie, ook de emoties (die wij zijn gewend te beheersen) en natuurlijk het tijdverschil.
Zaterdag hebben we eerst nog een bezoekje aan de bibliotheek gebracht en heeft Manuela voor de vrije momenten een paar mooie boeken uitgezocht, terwijl ik nog wat dingen daar heb gedaan.

.

’s Middags zijn Sinco en  zij naar Kasia gegaan, het dorp waar velen van onze werkmensen wonen. Een bezoekje aan Michael gebracht, die al vaak had gevraagd, wanneer Manuela nu zou komen!

.

Ze hebben een mooi tochtje gemaakt en ook bij de zee nog wat mooie plaatjes gemaakt.

.

’s Avonds waren we uitgenodigd bij Beulah en Kelly om een film te bekijken, dat was ook leuk en gezellig.

Vandaag een rustige zondag. Er zijn veel mensen weg nu, dus in de samenkomst waren niet veel mensen. Het is nog vakantie. Eigenlijk zou de school deze week begonnen zijn, maar omdat we hoopten op de komst van een nieuwe leerkracht (uit Nederland!) is de vakantie met een week verlengd. Het Nederlandse echtpaar dat in de startblokken staat om hier te komen, wordt weerhouden omdat hun huis nog verkocht (of verhuurd) moet worden voor ze kunnen vertrekken. Ook hebben ze nog een tekort in hun support.
Tot dit stel hier zal zijn, is na rijp beraad besloten dat Tracy op school zal gaan lesgeven, en om dat voor te bereiden heeft gekregen.
Ons komt het wel goed uit, want omdat Manuela ook niet eerder kon komen, zou Sinco weinig tijd hebben vrij gehad om met Manuela op te trekken, nu kan dat dus wel.
Zo ervaren we toch altijd weer dat uit alle negatieve omstandigheden positieve kunnen voortkomen.

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!